Carbidlampen, verlichting met acetyleengas

Het gebouw is vermoedelijk direct verlicht met acetyleengas of anders kort erna. Dat blijkt uit de aanvraag van de vergunning voor de oprichting van een installatie voor acetyleengas. Er is een beschikking van het college van B&W van Amsterdam waarin vergunning wordt verleend tot het oprichten van een installatie om acetyleengas te ontwikkelen aan de Keizersgracht 473, met een proeftijd van een jaar, met ingebonden bijlagen, 1898-1899. Dit is later verlengt. Er zijn ook nog stukken betreffende de acetyleen verlichting door de Maatschappij Hera, 1904 en 1906.

Tussen 1890 en 1945 is er gebruik gemaakt van carbidlampen die werken op acetyleengas maar dat wordt na 1900 minder door de opkomst van elektrisch licht. Dat gas komt vrij als je water laat druppelen op een blok(je) carbid. Als je het gas dat hierbij ontstaat vervolgens aansteekt geeft dat een helder wit licht omdat het zo heet wordt. Er waren er destijds verschillende toepassingen, zoals verlichting voor fietsen en auto's en installaties waarmee gebouwen of complexen voorzien kunnen worden van acetyleengas.

Carbid

Carbid', dat ook wel 'karbiet' of 'carbuur' wordt genoemd, staat binnen de scheikunde bekend als 'calciumcarbide' en heeft de molecuulformule CaC2. Carbid krijg je wanneer je de cokes van steenkool in een elektrische oven versmelt met gebrande kalk. Waarschijnlijk is dit procedé in 1892 ontdekt.

Als carbid in aanraking komt met water ontstaat er een gas dat 'acetyleen', 'lasgas' of 'ethyn' wordt genoemd en de formule C2H2 kent. Behalve voor verlichting is dit gas ook wel door smeden gebruikt als brandstof voor gasbranders. Acetyleengas is kleurloos, ruikt sterk naar look, is onstabiel en licht ontvlambaar. In de aanwezigheid van zuurstof heeft het een bijzonder hete vlam van meer dan 3000 graden Celsius waardoor het helder wit licht geeft.